«Երեխաներու հետ փիլիսոփայութեան» աշխատանքներուն նպատակն է զարգացնել երեխաներուն մօտ՝ մտածելու հմտութիւնները, հարցումի մը, խնդիրի մը եւ կամ յղացքի մը օգնութեամբ: Երեխաները ուղեկիցին հրամցուցած փիլիսոփայական խնդիրը ներկայացնող հրահրիչին (նախադասութիւն, հէքեաթ, լուսանկար, տեսերիզ, առարկայ, եւ այլն) շուրջ կը համախմբուին: Մասնակիցները խումբին կողմէ ձեւակերպուած հարցումներուն շուրջ կը մտածեն, պատասխաններ կը փնտռեն, նոր հարցումներ կ՚ուղղեն, կ՚ուսումնասիրեն, կ՚իմաստասիրեն, այլ խօսքով կը փիլիսոփայեն: Երեխաներու հետ փիլիսոփայութեան նիստը վարող անձը գիտելիք չի փոխանցեր, այլ երեխաները կը քաջալերէ որպէսզի մտածեն, խօսին եւ հարցաքննեն: Աշխատանքները կը կառուցուին մանկավարժական յատուկ մօտեցումով մը, որ կը մերժէ դասական դրութիւնը, այն մէկը՝ որուն մէջ ուսուցիչը «հմուտ եւ դաստիարակող», իսկ աշակերտը «դաստիարակուող» կը նկատուի: Այս պատճառաւ նիստը վարող անձը ուսուցիչ մը չէ, այլ ինքն ալ «հետաքրքրուող» «ուղեկից» մըն է:

Երեխաներու հետ փիլիսոփայութեան նիստերուն նպատակը աւանդական մեթոտներով փիլիսոփայութեան պատմութիւնը կամ փիլիսոփաներուն անունները եւ մտածումները սորվեցնել չէ՛: Հետեւաբար պայման չէ, որ այս աշխատանքներուն մասնակցող երեխաները ծանօթ ըլլան փիլիսոփայութեան: Երեխաներուն մօտ՝ աշխարհը հետազօտելու մղող բնական դրդիչ ուժը հետաքրքրութի՛ւնն է, իսկ նոյն այդ հետաքրքրութիւնն է որ կը հանդիսանայ փիլիսոփայական մտածողութեան հիմքը։ Հետեւաբար, երեխաներուն հետ փիլիսոփայութեան նպատակներէն մէկն ալ այս հետաքրքրութեան ազդակը զօրացնել է: